มะดัน
- ชื่อสามัญ : Madan
- ชื่อวิทยาศาสตร์ : Garcinia schomburgkiana pierre
- วงศ์ : GUTTIFERAE หรือ CLUSIACEAE
- ชื่ออื่นๆ : มะดัน,ส้มมะดัน, ส้มไม่รู้ถอย
- แหล่งที่มา : มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเขตที่ราบลุ่มของทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งรวมประเทศไทยด้วยนั่นเอง ชาวไทยที่อยู่บริเวณภาคกลาง และลุ่มน้ำภาคใต้จึงคุ้นเคยกับมะดันมากกว่าชาวไทยที่อยู่บริเวณที่สูงน้ำท่วมไม่ถึง
- วันที่บันทึก : 2025-08-26 15:13:22
ลักษณะเด่น
ไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบ แตกกิ่งตั้งแต่ระดับล่างของลำต้น และแตกกิ่งมากจนมีลักษณะเป็นทรงพุ่มหนา เนื้อไม้ค่อนข้างเหนียว กิ่งสามารถโค้งงอได้ง่าย กิ่งมีลักษณะค่อนข้างเป็นสี่เหลี่ยม ผิวกิ่งค่อนข้างดำ
ใบ ใบมะดันออกเป็นใบเดี่ยว เนื้อใบค่อนข้างหนา ใบมีสีเขียวสดถึงเขียวแก่ตามอายุใบ แทงออกเป็นคู่ตรงข้ามกันบนกิ่ง ใบกว้างประมาณ 3-5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 6-9 เซนติเมตร มีรูปร่างค่อนข้างรียาว ปลายใบมน โคนใบสอบ มีแผ่นใบ และขอบใบเรียบ ใบอ่อนจะแตกออกในช่วงต้นฤดูฝน ดอกมะดันจะออกเป็นช่อ แทงออกตามง่ามใบ แต่ละช่อมีดอกประมาณ 3-6 ดอก มีทั้งดอกเพศผู้ และดอกสมบูรณ์เพศ แต่ละดอกประกอบด้วยกลีบเลี้ยง 4 กลีบ และตัวดอกที่เป็นกลีบดอก 4 กลีบ กลีบดอกมีสีชมพูอมแดง
ผลและเมล็ด มีลักษณะค่อนข้างกลม และยาวรี มีความยาวประมาณ 3-5 เซนติเมตร กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร เมื่อผลยังอ่อน เมล็ดจะมีสีขาว เมื่อผลแก่ เมล็ดจะมีสีน้ำตาล และแข็ง ผิวเปลือกผลมีสีเขียวเข้ม และเป็นมัน เนื้อผลค่อนข้างหนา และมีรสเปรี้ยวจัด ติดผลในช่วงเดือนสิงหาคม-ตุลาคม
ประโยชน์
ใบ รสเปรี้ยว แก้กระษัย แก้ระดูเสีย ขับฟอกเลือด ระบายอ่อนๆ แก้เสมหะในลำคอ ขับปัสสาวะ ลูก มีรสเปรี้ยว แก้ไอ แก้เสมหะ แก้น้ำลายเหนียว ขับปัสสาวะ ฟอกเลือด ใช้ปรุงอาหาร
ความสูงโดยประมาณ
5-10 เมตร